Mały wszechświat przedziału barowego.
Nie wiem już który raz jadę w Warsie.
Obserwacja ludzi jest w takim miejscu niezwykle interesująca.
Czasami pochłania mi to całą podróż, czasami odpływam w jakieś niezbadane rejony dzięki muzyce z walkmana. Czasami wyostrzam słuch i myślę o tym o czym ludzie mówią.
Czasami mam ciekawego rozmówcę, czasami.
Berlin Warszawa Ekspres jest najfajniejszy.
Niedawno jechałem z Amerykaninem mieszkającym czasowo w Berlinie.
Bardzo ciekawy facet, był pod niezwykle pozytywnym wrażeniu naszego kraju
Pod wrażeniem Krupniku był tym bardziej :):)
Był u nas tydzień na jakimś seminarium gospodarczym.
Czy naprawdę trzeba pogadać z cudzoziemcem żeby docenić rzeczy które się u nas zmieniły przez ostatnie 20 lat? Mało rzeczy mnie tak wkurza jak narzekanie na nasz kraj, na ludzi.
Za sformułowanie „polaczek” mam ochotę walić w pysk.
Przeszliśmy daleką drogę od zgrzebnych lat osiemdziesiątych.
Nie wiem czy to kwestia zbiorowej amnezji, czy jeszcze jakiejś innej tajemniczej sprawy.
Dobrze było porozmawiać z człowiekiem z zewnątrz.
Rozmawiałem z tym facetem ze dwie godziny. O życiu, polityce, demokracji, stereotypach, pracy….
Nie różnimy się specjalnie. Czy jesteśmy stąd czy urodziliśmy się 10 000 mil na zachód.
Facet napisał ostatnio do mnie maila, tak zwyczajnie po ludzku, co u mnie słychać co u niego w Berlinie. Normalnie, po prostu. Mam tez kilku przyjaciół na Litwie, młode chłopaki.
Bywam tam raz do roku od jakiegoś czasu i kompletnie nie rozumiem kto robi jakieś dziwne wyskoki wobec polskości w tym kraju. Oni tez nie rozumieją. W Rumuni poznałem faceta który wie więcej o naszej historii i literaturze niż połowa moich rodaków.
W sierpniu byłem w Brookland’s Museum, czułem się tam doskonale jako Polak.
Za każdym razem gdy mówiłem że jestem z Polski widziałem wielki uśmiech i sympatię.
Czy tylko ja mam takie szczęście do ludzi? :)
Wcale nie jest trudno być dumnym ze swojego kraju…
Nie wiem już który raz jadę w Warsie.
Obserwacja ludzi jest w takim miejscu niezwykle interesująca.
Czasami pochłania mi to całą podróż, czasami odpływam w jakieś niezbadane rejony dzięki muzyce z walkmana. Czasami wyostrzam słuch i myślę o tym o czym ludzie mówią.
Czasami mam ciekawego rozmówcę, czasami.
Berlin Warszawa Ekspres jest najfajniejszy.
Niedawno jechałem z Amerykaninem mieszkającym czasowo w Berlinie.
Bardzo ciekawy facet, był pod niezwykle pozytywnym wrażeniu naszego kraju
Pod wrażeniem Krupniku był tym bardziej :):)
Był u nas tydzień na jakimś seminarium gospodarczym.
Czy naprawdę trzeba pogadać z cudzoziemcem żeby docenić rzeczy które się u nas zmieniły przez ostatnie 20 lat? Mało rzeczy mnie tak wkurza jak narzekanie na nasz kraj, na ludzi.
Za sformułowanie „polaczek” mam ochotę walić w pysk.
Przeszliśmy daleką drogę od zgrzebnych lat osiemdziesiątych.
Nie wiem czy to kwestia zbiorowej amnezji, czy jeszcze jakiejś innej tajemniczej sprawy.
Dobrze było porozmawiać z człowiekiem z zewnątrz.
Rozmawiałem z tym facetem ze dwie godziny. O życiu, polityce, demokracji, stereotypach, pracy….
Nie różnimy się specjalnie. Czy jesteśmy stąd czy urodziliśmy się 10 000 mil na zachód.
Facet napisał ostatnio do mnie maila, tak zwyczajnie po ludzku, co u mnie słychać co u niego w Berlinie. Normalnie, po prostu. Mam tez kilku przyjaciół na Litwie, młode chłopaki.
Bywam tam raz do roku od jakiegoś czasu i kompletnie nie rozumiem kto robi jakieś dziwne wyskoki wobec polskości w tym kraju. Oni tez nie rozumieją. W Rumuni poznałem faceta który wie więcej o naszej historii i literaturze niż połowa moich rodaków.
W sierpniu byłem w Brookland’s Museum, czułem się tam doskonale jako Polak.
Za każdym razem gdy mówiłem że jestem z Polski widziałem wielki uśmiech i sympatię.
Czy tylko ja mam takie szczęście do ludzi? :)
Wcale nie jest trudno być dumnym ze swojego kraju…
Poznań. Dworzec Zachodni w przebudowie...
NEX6 + E 10-18mm
NEX6 + E 10-18mm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz