Można krążyć po korytarzach, patrzeć w szklane oczy dawno martwych zwierząt
(na których nie ma jednak ani śladu kurzu...)
Można przyglądać się słojom z dziwaczną zawartością.
...ledwo powstrzymując obrzydzenie...
Można patrzeć na całą tę spreparowaną naturę.
Można poczuć się jak dziewiętnastowieczny odkrywca.
Można tak bardzo wczuć się w tę atmosferę że zupełnie się zapomina
o tym że za murami tego budynku tętni dwudziesty pierwszy wiek.
(na których nie ma jednak ani śladu kurzu...)
Można przyglądać się słojom z dziwaczną zawartością.
...ledwo powstrzymując obrzydzenie...
Można patrzeć na całą tę spreparowaną naturę.
Można poczuć się jak dziewiętnastowieczny odkrywca.
Można tak bardzo wczuć się w tę atmosferę że zupełnie się zapomina
o tym że za murami tego budynku tętni dwudziesty pierwszy wiek.
Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie
RX100m2
RX100m2
Dostrzegłam smutek w szklanych oczach lwa...
OdpowiedzUsuń21 wiek i aparat czy kamera w ręku człowieka to naprawdę bardzo humanitarny postęp...
Świat jest jednak na dobrej drodze...Tak myślę...
Bycie wypchanym dodaje melancholii spojrzeniu...
OdpowiedzUsuń:)
OdpowiedzUsuń