Widać wszystko co mamy w głowach...

Tekst odnaleziony w archiwum...
Napisany w okolicach 1995.
Obrazek odnaleziony w kartoniku na zdjęcia....

....Podaję dłoń nocy

Odzyskuję wzrok

Słuch też nie próżnuje

Zimą spuszczają wodę

I rzeka się spłyca

Można zobaczyć ślady ruchów szczeżui na dnie.

Udało się rozpalić ognisko

- troszkę cieplej

Ściemnia się, wszystko nierzeczywistnieje

Mgła

NIE WIDAĆ NIC WIęCEJ NIŻ MAMY W GŁOWACH

To Arek powiedział. Dobre... i prawdziwe

Kiełbasa z ogniska jest równie dobra

"Dobra nasza gwiżdżą ptaki i tego trzymać się trzeba"

To Sted powiedział.

Dobre choć zima i nie ma ptaków śpiewających.

Tylko kaczek  dookoła mnóstwo.

Ognisko mamy na takiej łasze co wcześniej dnem była.

Potem woda na wiosna przyjdzie i pokażę Tobie na wodę właśnie

i powiem "o tu ognisko mieliśmy ja i Arek"

Ale teraz sucho jest, nieziemsko.

Wiatr mgłę przepędza nad wodą.

Mało widać?

NIE!

Widać wszystko! I to dokładnie!

Widać wszystko co mamy w głowach...

Idziemy już do domu.

Stanęliśmy, patrzymy za siebie - widać żar,

Nagle usłyszeliśmy znajome poświsty.

To trzy łabędzie przelatywały nad ogniskiem.

To wielkie ptaki, gdy machają skrzydłami powietrze świszczy miedzy ich piórami.

Dzisiaj to jakoś tak tęsknie, wiekowo...